កូនបំណុលម្ចាស់ជីវិត
នៅក្នុងបន្ទប់មួយដ៏សែនស្ងប់ស្ងាត់ មនុស្សប្រុសស្រីពីរនាក់ កំពុងឈរទល់មុខគ្នាកណ្ដាលពន្លឺពណ៌លឿង ដែលចាំងព្រាលៗចេញពីចង្កៀងដែលនៅក្បែរនោះ… “នាងចូលមកបន្ទប់ខ្ញុំមានការអី!” គេសួរទៅនាង។ “ខ្ញុំចូលមកសងបំណុលដែលគ្រួសារខ្ញុំជំពាក់លោក!” “នាងចង់ធ្វើស្អី!!” គេចាប់ផ្ដើមមួម៉ៅ។ “លោកចង់បានខ្ញុំណាស់មិនចឹង?… ពេលនេះខ្ញុំឱ្យ… ខ្ញុំយកខ្លួនខ្ញុំមកសងជំនួសបំណុលដែលខ្ញុំជំពាក់ តែខ្ញុំមិនរៀបការជាមួយនឹងលោកទេ!” នាងនិយាយមួយៗ ដោយសំឡេងរាបស្មើ ធ្វើឱ្យគេសម្លឹងមុខនាងមិនប្រិច។
“យ៉ាងម៉េច លោកមិនហ៊ានធ្វើទេ? ចឹងខ្ញុំនឹងយកទៅឱ្យអ្នកផ្សេង ហើយខ្ញុំនឹងយកលុយពីគេ មកសងបំណុលរបស់លោកវិញ!” នាងបែរខ្នងរកដើរចេញទៅ គេរហ័សចាប់ទាញស្មានាងទាំងសងខាងឡើងមក ហើយទាញខ្លួននាង ឱ្យទៅជិតគេបំផុត ផ្ទៃមុខរបស់ពួកគេនៅឆ្ងាយពីគ្នាតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ កែវភ្នែកមុតស្រួចរបស់គេសម្លឹងមើលយ៉ាងជ្រៅចូលទៅភ្នែកនាង រហូតដល់នាងមានអារម្មណ៍ថាញាប់ញ័រ។ “កុំឌឺខ្ញុំបានទេ… ដារី…”
